Hallo thuisfront!

We weten dat het al een tijdje geleden is, maar we hebben hier zeker niet stilgezeten! We zullen in deze blog onze voorbije drukke periode proberen te omschrijven.

Het begon met een stageweekje in Morawaka waar we verder gingen met onze Engelse lesjes. We proberen steeds de kinderen te motiveren met onze spelvormen, zo gingen we met de kleinsten op een grote verzamelwandeltocht op de theeplantage om de cijfers in te oefenen. De kindjes vinden het ook geweldig om Nederlandstalige versjes te leren, zo maakte ze kennis met het oude versje ‘holleke bolleke riebesolleke', wat een heel succes werd! :)

In het weekend trakteerden we onszelf op een uitstapje naar Hikkaduwa, een baai op een half uurtje van ons thuis dat bekend staat om zijn chille surfsfeer en vele gezellige barretjes. Dan zijn we weer even toerist, maar door onze blijvende interesse in de lokale bevolking en onze basiskennis Sinhala, hebben al direct een band met lokale verkoopsters.

Maandag bezochten we het Elderly home, het was een heel blij weerzien en we brachten als verrassing ballonnen mee. Op deze manier beseffen we hoe gelukkig we deze vrouwen kunnen maken met kleine dingen, er werd gespeeld en gedanst met de ballonnen op onze vertrouwde muziek van aqua! We schrokken die dag wel even, wanneer we Rupika haar naam riepen om haar tekening in te kleuren, werd ons verteld dat ze overleden was. Om toch ook een beetje afscheid te kunnen nemen hingen we haar tekeningen oprond haar foto.

Daarna trokken we naar Morawaka, waar we begonnen met de opbouw van het boerderijtje. De voeding van de kinderen is namelijk heel eenzijdig en door het houden van koeien en kippen, kunnen we de kinderen 's morgens melk en 's middags eieren geven. De eerste inkopen waren een heel avontuur, zo kochten we bijvoorbeeld 6 mega grote pilaren voor de koeienstal. Na een volle dag van inkopen en les geven hadden we 's avonds grote honger. Devi, de huishoudster van Kumari die licht mentaal gestoord is, kookt voor ons en nog enkele werknemers. Toen we een kijkje gingen nemen bleek dat ze alles had uitgedeeld en zowel ons als Kumari vergeten was! Er zat niets anders op dan samen met Kumari, in pyjama, in Morawaka Kotu Rotti te gaan halen. Onderweg draaide Kumari plots de andere kant op wanneer ze de politie zag, heel droog zei ze dat ze al een paar jaar zonder rijbewijs rondrijdt, wat bij ons onmogelijk zou zijn! :)

Daarna was het tijd voor Astrid haar bezoek. Eerst kwamen Charlotte, Sam, Katrien en Stephi. Zij hadden onze vorige blog gelezen en waren niet te houden om Adam's peak ook te beklimmen, dus voor Astrid zat er niet anders op dan nog een keer te 10 000 trappen te doen! Maar het was het zwoegen meer dan waard, het was weer een onvergetelijke tocht. Haar ouders en Arne kwamen een week later een hielden er een even ongelofelijke reis op na. Beide bezoeken waren uiteraard het meest onder de indruk van onze stageplaats. Astrid heeft enorm genoten van haar bezoek!

Terwijl liet Sofie medestudenten proeven van onze stage in de theeplantages, ook zij waren overdonderd door de natuur en de ongelofelijk lieve kindjes. De kindjes vonden het super leuk met deze drie teachers, ze genoten van de volle portie aandacht en werden getrakteerd op leuke knutselactiviteiten. 's Avonds genoten de medestudenten en Sofie van he tuitzicht en maakte spaghetti klaar. Daarna vergezelde Anne Sofie tijdens een weekje werken voor school en 's avonds profiteren in de gezellige barretjes op het strand.

Hierna vlogen het team Boons Marinus er terug in en gingen eerste langs bij het Elderly home met een grote verrassing! De kleedjes waren klaar! Het raakte ons echt hoe dankbaar de vrouwen waren. We waren ook onder de indruk van de dankbaarheid van de oudere mannen die een sarong als cadeau kregen (een lange Sri Lankaanse rok). We merkten wel dat onze busreizen naar de stageplaatsen een stukje duurder zijn als voorheen. Dit doordat de olieprijzen de lucht in zijn gegaan in Sri Lanka.

We maakten ons oudste publiek blij, maar ook alle kinderen uit de theeplantage werden getrakteerd op een uitstap. We bezochten de haven in Hambantota, de zoutwinning, het grootste cricketstadion van Zuid-Azië en een warmwaterbron. Voor de kinderen was dit ongelofelijk, daar ze zelfs al met hun neus tegen het raam plakten wanneer we de zee passeerden. De ouders hadden de kinderen voor deze gelegenheid zelfs een nieuwe outfit gekocht. De onvergetelijke dag werd afgesloten met een heus dansfeest in de bus.

Zoals jullie lezen hebben we dankzij jullie sponsoring al heel wat kunnen verwezenlijken. De kleedjes waren voor de vrouwen een geschenk uit de hemel, de kinderen hebben enorm genoten hun uitstap en we zijn volop bezig met de verdere opbouw van het boerderijtje. Waarvoor nog eens hartelijk dank!

Wanneer we onze kalender er vandaag bij namen schrokken we wel even, nog maar twee maanden te gaan en nog zoveel te doen. We hopen dat we jullie bij deze op de hoogte hebben gebracht van onze avonturen en zorgen deze keer sneller voor een vervolg ;)

Dikke kussen uit het steeds warmere Sri Lanka,

Sofie en Astrid

Wie zin heeft in enkele leuke kiekjes bij dit verhaal: https://picasaweb.google.com/105084129555613315397/