Bye bye Sri Lanka!
Beste vrienden en familie
Met een voldaan gevoel blikken we terug op ons avontuur! De laatste weken zijn we nog druk in de weer geweest.
Tijdens deze periode gingen we eerst langs het Elderly Home om afscheid te nemen van de vrouwen. We lakten al hun nagels, dit vonden ze geweldig! Na een partijtje bowling maakten we nog mooie kaders voor de foto's: Ons eerste afscheid zat erop!
Dan was het tijd voor de afscheidsweek in Morawaka. We maakten pakketjes voor de kindjes, met daarin de verzamelde kleren en schoenen uit België! Wat zagen ze er goed uit! We sloten af met heerlijke Sri Lankaanse cake tijdens een feestje.
Het laatste weekend besloten we naar ons favoriete baaike, Mirissa, te trekken. Waar we in een groen strandhutje op palen sliepen. Ideaal om afscheid te nemen van de zalig, warme Indische oceaan.
Met een camion volgeladen met tafels, stoelen en matrassen kwamen we aan in Banagala voor onze laatste week. Dennis en Anne hielpen ons nog een dagje met de afwerking van de schilderwerken. Het schooltje ziet er uit als nieuw!
Die week maakten we niet enkel de kindjes blij met een splinternieuwe outfit uit België, ook de gezinnetjes legden we in de watten. De vrouwen mochten na het theeplukken gratis komen shoppen in onze zelfgemaakte kledings- en schoenenwinkel. Daarna was het de beurt aan de mannen om per gezin een tafel, stoelen en matras in ontvangst te nemen. Al snel stond heel het dorpje voor onze deur, we trakteerden hen op nootjes en keken ontroerend toe hoe dankbaar ze waren met onze cadeau.
We genoten van onze laatste dagjes lesgeven in ons fleurig nieuw klaslokaaltje en sloten af met een heus pannenkoekenfeest. Daarna was het tijd voor samen met onze schatten te genieten van de 21 lieve kippetjes.
Doordat het zo'n leuke dag was, was het afscheid eens zo moeilijk. Onze kindjes bleven een beetje verdwaasd achter en wij bedwongen de traantjes. Wat we dachten onze laatste busrit te zijn, werd uiteindelijk een lift van een motor, met drie zaten we erop! Op deze manier konden we leuk afscheid nemen van de prachtige natuur.
Onze laatste nacht en dag brachten we door in de Ging Oya Lodge, waar het allemaal begon! Hier hebben we nog kunnen genieten van het zonnetje.
We kunnen het amper geloven dat onze zes maanden er opzitten! We willen zeker nog alle sponsors bedanken voor de steun, zonder jullie had dit alles nooit mogelijk geweest!
Vele groetjes en tot morgen!
Team Boons Marinus
Foto's! : https://picasaweb.google.com/105084129555613315397/
En we gaan nog niet naar huis!
Hallo iedereen!
De laatste blog is nog niet zo lang geleden, maar ondertussen is er al weer heel veel gebeurd!
Sofie genoot van een rondreis samen met haar ouders en de familie uit Zwitserland! Daarna vlogen we er samen onmiddellijk terug in en werkten we het kippenhok verder af.
Deze week zijn we onze collega leerkracht, Nishani, gaan bezoeken in het moederhuis. Ze is bevallen van een jongentje, wat een schatje! Moeder en zoon maken het goed!
Nonkel Sjarel kwam ons nog een handje toesteken en installeerde de waterpomp terwijl wij twee het schooltje renoveerden. Oorspronkelijk wilden we het schooltje in een nieuw jasje steken met een likje verf, maar al snel bleek dat het gebouw meer nodig had. Het werd een heel renovatieproject: het uitkappen van de slechte stukken muur en alles weer opvoegen.
De nichtjes van Sofie (2,5 en 4 jaar) genoten die dag van het samen spelen met hun donkere leeftijdsgenootjes, dit was heel mooi om zien. Onze mannen ontfermden zich echt over de twee blanke, blonde meisjes.
Kim en Jasper zijn de eerste bezoekers die op hun eigen houtje in Banagala geraakt zijn en er dan ook nog eens overnacht hebben! Toch niet zo evident als je weet dat we daar in het midden van de jungle wonen!
Na een gezellige avond (met Chocotofs!) en een geslaagde nacht begonnen we samen met ons bezoek en de kindjes aan de schilderwerken. Ook al was het vakantie, toch stonden ze klaar om ons te helpen! Het afschuren en schilderen van alle tafels en bankjes verliep vlot, onze kleine helpertjes hingen ook vol met de fleurige kleurtjes!
Vandaag was het tijd voor een dagje Mirissa Beach. Zonder dat we doorhadden was het strand ineens leeg, we vroegen aan de locals wat er aan de hand was. Ze zeiden dat er een tsunami op komst was, eerst geloofden we dit niet en dronken nog rustig ons pintje leeg. Maar als snel bleek dat dit geen grap was, iedereen moest de kuststrook verlaten. We spoedden ons naar ons hoog genoeg gelegen huisje in Matara, dit was een hele opdracht: de stad Matara was 1 grote chaos! Uiteindelijk bereikte we ons huisje en konden Kim en Jasper ook veilig bij ons terecht. Het tsunami-alarm is nu opgeheven, fioew!
De komende weken hebben we nog heel wat kleine projectjes voor de boeg, zoals:
- De laatste likjes verf aan het schoolgebouw
- Kippen kopen voor in het nieuwe kippenhok
- De gezinnetjes in Banagala van tafels, stoelen en matrassen voorzien
- Alle verzamelde kleren en schoenen vanuit België (nog eens super hard bedankt!) uitdelen
- Laatste bezoek aan het Elderly Home
- De schooltjes voorzien van het nodige materiaal zodat ze eventjes verder kunnen
Tussen al deze dingen door gaan we nog samen met Kim en Jasper van de zuidkust genieten en Sri Lankaans oudjaar vieren!
Daarna, we kunnen het zelf amper geloven, staan onze laatste 2 weken al voor de deur waarin we afscheid zullen moeten nemen van onze allerliefste schatjes! Maar daar denken we nu nog liever niet aan.
Dikke kussen!
Foto's! : https://picasaweb.google.com/105084129555613315397/
The farm!
Beste vrienden en familieleden!
De laatste weken zijn we druk bezig geweest! We hebben de boerderij in Morawaka volledig afgewerkt, wat een belevenis! We hebben het een opbouwen van een boerderij toch een beetje onderschat, in 't Zuiden blijkt dit er toch anders aan toe te gaan dan bij ons in de Kempen.
Het verzamelen van het bouwmateriaal was al niet zo evident, onze werkmannen en de mannen in de winkel praten immers geen woord Engels. Met behulp van 100 telefoontjes naar Kumari en veel gebaren kwamen we toch aan het juiste materiaal.
De opbouw zelf was ook een hele ervaring, onze jongens van de klas staken maar al te graag een handje toe! Uiteindelijk kwam er van les volgen voor hen niet veel meer in huis. Ze hielpen zij ons en de werkmannen van 's morgens vroeg tot 's avonds laat! 's Avonds waren we steeds super moe na een dag van zwoegen 7 tot 7. Maar met de nodige streep muziek en de danscapaciteiten van de mannekes sloten we de dagen steeds feestelijk af! De andere kindjes uit de theeplantage kwamen 's avonds ook steeds een kijkje nemen bij de vorderingen van het boerderijtje.
Soms was het echt een beetje schrikken toen we onze jongens en de werkmannen op hun blote voeten stenen zagen kappen, van veiligheidsregels is er hier in de theeplantage nog geen sprake!
Na enkele dagen werd de koeienstal afgewerkt en paar dagen later volgde het kippenhok. Dit is een heus paradijs geworden voor onze kuikens. Het is groter uitgevallen dan verwacht, maar we zijn heel fier op het resultaat en we werkten het trots af met een oceaan blauw kleurtje!
Enkele dagen later werden de kuikens gekocht, onze mannekes vinden het geweldig om voor deze 17 schattige kippentjes te zorgen.
Het doel van heel deze boerderij is natuurlijk dat we op deze manier eieren en melk voorzien voor de kinderen van de school. Hopelijk beginnen onze kuikens snel te leggen, de koeien doen alvast hun best met hun melk! Bij hun thee drinken de onze kindjes al verse koeienmelk!
We willen iedereen nog eens bedanken voor de bijdragen, zonder jullie had dit niet mogelijk geweest!
Na deze werkweek klonken we met een Mojito op onze mini boerderij aan het strand in Mirissa en placeerden we surfke!
Na de volle portie aandacht voor onze kindjes in Morawaka trokken we naar Banagala om een weekje les te geven. Onze leerlingen zaten weer met volle motivatie achter hun lessenaartjes, het is altijd een zaligheid om aan deze mannkes les te mogen geven. Zo'n dankbaarheid en motivatie gaan we van ons leven niet meer tegenkomen. Om ze te belonen voor hun inzet organiseerden we een kleine 'Vlaamse' kermis met de nodige cadeautjes uit België (Bedankt Isabelle!). Het grootste succes was het viskes vangen, dat hier omgedoopt werd tot teensleffers vissen! Het werd een super leuke namiddag, dat zullen de foto's zeker duidelijk maken.
Jammer genoeg zijn er soms wel kindjes afwezig doordat bijvoorbeeld een meisje voor haar jonger zieke broertje moet zorgen daar de ouders niet kunnen thuis blijven van het theeplukken. Daarom besloten we hen na school besloten een bezoekje te brengen om hen ook een beetje te verwennen met een klein cadeautje! Ook al verblijven we hier al een dikke vier maanden, toch blijft het voor ons slikken wanneer we toch weer geconfronteerd worden met de armoede van de gezinnen. Hier zullen de foto's ook meer duidelijkheid brengen.
Met een voldaan gevoel trokken we terug richting Matara, waar we ons klaar maakten voor een weekendje aan de kust met de medestudenten. Daar vierden we de verjaardagen van Sara en Astrid. Het was leuk om nog een de bloemetjes buiten te zetten!
De week erop was het tijd voor onze uitstap naar de zee met de kindjes. Wat voor ons heel relevant lijkt, maar voor de kinderen was dit heel speciaal, daar vele van hen nog nooit de zee hadden gezien! Vanuit de theeplantage naar de kust reden we in een truck, het was proppen geblazen maar alle kinderen inclusief de leerkrachten vonden uiteindelijk met twee kindjes op de schoot een plaatsje. Onderweg een snelle stop om plastic zakjes te kopen, onze schatjes zijn het echt niet gewend om te reizen, hun maagjes laten het al snel afweten. Eens aan gekomen aan de zee, overweldigd door de blauwe kleur en het klimaat van de zuidkust, waren ze niet te stoppen om in het water te springen. Twee uur aan een stuk waren ze niet uit het water te krijgen, het gevoel van de frisse oceaan en de golven was voor deze kinderen een ongelofelijke ervaring. Hun oogjes hebben nog nooit zo geschitterd. Dit ontroerde ons ontzettend en gaf ons ongelofelijk veel energie om met de kinderen te blijven ravotten.
Daarna was het tijd voor de lunch: rijst en curry met zicht op de zee, dit was ook eens iets anders voor de kinderen. Wanneer de buikjes gevuld waren, vertrokken we terug richting theeplantage.
Het was een zalige dag, maar jammer genoeg niet zonder tegenslag. Eventjes leek deze dag in mineur te eindigen, maar gelukkig kwam alles terug in orde.
Vanmorgen zijn de ouders van Sofie aangekomen, we hebben hen al een mooi stukje van het Zuiden laten zien en we klonken op Astrid haar verjaardag met een goeje Lion op het strand! Er staat hen nog een ongelofelijke reis te wachten!
Nog steeds warmer wordende groetjes uit Sri Lanka!
Foto's! : https://picasaweb.google.com/105084129555613315397/
Februari!
Hallo thuisfront!
We weten dat het al een tijdje geleden is, maar we hebben hier zeker niet stilgezeten! We zullen in deze blog onze voorbije drukke periode proberen te omschrijven.
Het begon met een stageweekje in Morawaka waar we verder gingen met onze Engelse lesjes. We proberen steeds de kinderen te motiveren met onze spelvormen, zo gingen we met de kleinsten op een grote verzamelwandeltocht op de theeplantage om de cijfers in te oefenen. De kindjes vinden het ook geweldig om Nederlandstalige versjes te leren, zo maakte ze kennis met het oude versje ‘holleke bolleke riebesolleke', wat een heel succes werd! :)
In het weekend trakteerden we onszelf op een uitstapje naar Hikkaduwa, een baai op een half uurtje van ons thuis dat bekend staat om zijn chille surfsfeer en vele gezellige barretjes. Dan zijn we weer even toerist, maar door onze blijvende interesse in de lokale bevolking en onze basiskennis Sinhala, hebben al direct een band met lokale verkoopsters.
Maandag bezochten we het Elderly home, het was een heel blij weerzien en we brachten als verrassing ballonnen mee. Op deze manier beseffen we hoe gelukkig we deze vrouwen kunnen maken met kleine dingen, er werd gespeeld en gedanst met de ballonnen op onze vertrouwde muziek van aqua! We schrokken die dag wel even, wanneer we Rupika haar naam riepen om haar tekening in te kleuren, werd ons verteld dat ze overleden was. Om toch ook een beetje afscheid te kunnen nemen hingen we haar tekeningen oprond haar foto.
Daarna trokken we naar Morawaka, waar we begonnen met de opbouw van het boerderijtje. De voeding van de kinderen is namelijk heel eenzijdig en door het houden van koeien en kippen, kunnen we de kinderen 's morgens melk en 's middags eieren geven. De eerste inkopen waren een heel avontuur, zo kochten we bijvoorbeeld 6 mega grote pilaren voor de koeienstal. Na een volle dag van inkopen en les geven hadden we 's avonds grote honger. Devi, de huishoudster van Kumari die licht mentaal gestoord is, kookt voor ons en nog enkele werknemers. Toen we een kijkje gingen nemen bleek dat ze alles had uitgedeeld en zowel ons als Kumari vergeten was! Er zat niets anders op dan samen met Kumari, in pyjama, in Morawaka Kotu Rotti te gaan halen. Onderweg draaide Kumari plots de andere kant op wanneer ze de politie zag, heel droog zei ze dat ze al een paar jaar zonder rijbewijs rondrijdt, wat bij ons onmogelijk zou zijn! :)
Daarna was het tijd voor Astrid haar bezoek. Eerst kwamen Charlotte, Sam, Katrien en Stephi. Zij hadden onze vorige blog gelezen en waren niet te houden om Adam's peak ook te beklimmen, dus voor Astrid zat er niet anders op dan nog een keer te 10 000 trappen te doen! Maar het was het zwoegen meer dan waard, het was weer een onvergetelijke tocht. Haar ouders en Arne kwamen een week later een hielden er een even ongelofelijke reis op na. Beide bezoeken waren uiteraard het meest onder de indruk van onze stageplaats. Astrid heeft enorm genoten van haar bezoek!
Terwijl liet Sofie medestudenten proeven van onze stage in de theeplantages, ook zij waren overdonderd door de natuur en de ongelofelijk lieve kindjes. De kindjes vonden het super leuk met deze drie teachers, ze genoten van de volle portie aandacht en werden getrakteerd op leuke knutselactiviteiten. 's Avonds genoten de medestudenten en Sofie van he tuitzicht en maakte spaghetti klaar. Daarna vergezelde Anne Sofie tijdens een weekje werken voor school en 's avonds profiteren in de gezellige barretjes op het strand.
Hierna vlogen het team Boons Marinus er terug in en gingen eerste langs bij het Elderly home met een grote verrassing! De kleedjes waren klaar! Het raakte ons echt hoe dankbaar de vrouwen waren. We waren ook onder de indruk van de dankbaarheid van de oudere mannen die een sarong als cadeau kregen (een lange Sri Lankaanse rok). We merkten wel dat onze busreizen naar de stageplaatsen een stukje duurder zijn als voorheen. Dit doordat de olieprijzen de lucht in zijn gegaan in Sri Lanka.
We maakten ons oudste publiek blij, maar ook alle kinderen uit de theeplantage werden getrakteerd op een uitstap. We bezochten de haven in Hambantota, de zoutwinning, het grootste cricketstadion van Zuid-Azië en een warmwaterbron. Voor de kinderen was dit ongelofelijk, daar ze zelfs al met hun neus tegen het raam plakten wanneer we de zee passeerden. De ouders hadden de kinderen voor deze gelegenheid zelfs een nieuwe outfit gekocht. De onvergetelijke dag werd afgesloten met een heus dansfeest in de bus.
Zoals jullie lezen hebben we dankzij jullie sponsoring al heel wat kunnen verwezenlijken. De kleedjes waren voor de vrouwen een geschenk uit de hemel, de kinderen hebben enorm genoten hun uitstap en we zijn volop bezig met de verdere opbouw van het boerderijtje. Waarvoor nog eens hartelijk dank!
Wanneer we onze kalender er vandaag bij namen schrokken we wel even, nog maar twee maanden te gaan en nog zoveel te doen. We hopen dat we jullie bij deze op de hoogte hebben gebracht van onze avonturen en zorgen deze keer sneller voor een vervolg ;)
Dikke kussen uit het steeds warmere Sri Lanka,
Sofie en Astrid
Wie zin heeft in enkele leuke kiekjes bij dit verhaal: https://picasaweb.google.com/105084129555613315397/
Happy New Year!
Hallo liefste bloglezers!
Onze vakantie is goed begonnen met een bezoek aan het National park in Yala. We trokken er elke dag om half zes op uit, dit betekende om kwart voor vijf opstaan. Dit vaak na een slapeloze nacht omdat we in het midden van de jungle sliepen in een open veranda tussen de brullende buffels. Het vroege opstaan was hard, maar hierdoor hebben we toch maar een geile olifant en een luipaardenfamilie kunnen spotten! Deze olifant stond plots in het midden van de weg en het was toch even spannend toen hij op onze jeep afkwam. Doordat hij zo snakte naar een vrouwtje, was hij buiten zijn zinnen en kroop Sofie op Astrid haar schoot wanneer hij ons raampje op 10 centimeter passeerde. Het was een leuke uitstap met het gezin, we kregen hierbij de kans om de oudste dochter en zoon te leren kennen die studeren in Amerika. Samen met hen sloten de jungle avonturen af met kaartspelletjes en goeie Lion op het terras.
Toen we thuis kwamen stond ons een aangename verrassing te wachten, Bie en Lieselotte hadden samen met Kumari een kerst lunch klaargemaakt. Het was een heel leuk weerzien, samen met de familie en het bezoek hadden we een gezellige en warme kerstdag!
Na twee maanden een perfecte gezondheid te hebben, moest een van ons twee er toch aan geloven; Sofie werd getroffen door een bacteriële infectie. Gelukkig kon Astrid Bie en Lieselotte kennis laten maken met de mooie stranden bij ons in het Zuiden. Sofie wou het avontuur met Bie en Lieselotte toch niet missen en we trokken samen naar onze schooltjes. We hebben nog net op tijd Chaminda uit Lieselotte haar rugzak kunnen redden, dit telt niet als handbagage! Onze kindjes waren direct verkocht aan deze twee extra teachers.
Het hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) van onze vakantie was zonder twijfel Adam's peak! Om middernacht werden afgezet in the middle of nowhere aan de voet van de berg (achteraf ontdekten we dit de zwaarste route was die bijna nooit door toeristen gekozen wordt). We begonnen eraan met volle moed, wel eventjes vergeten dat Sofie heel zwak was door vier dagen diarree. Maar met onze pillampen klaar en met volle goesting om de zonsopgang te bereiken startten we aan onze klim, totaal geen besef van hoelang deze zou duren. Na drie uur stijgen op rotsen in de pikkedonker begon de vermoeidheid toch al op te komen, alle chance dat we toen nog niet wisten dat er nog 6000 trappen zouden volgen. Ongelofelijk maar waar, bereikten we om 6 uur stipt de top! Wat een euforie! Een adembenemend zicht in combinatie met verzuring in de benen, maakte hiervan een prachtig en emotioneel moment. Met hele kleine oogjes genoten we van de zonsopgang: 'We hebben het gehaald!'.
Maar dan! Even vergeten... Nog heel de weg terug naar beneden! De prachtige natuur (die voor ons 's nachts enkel een raadsel was) gaf ons een extra boost om aan de afdaling te beginnen. Totdat Lieselotte na al 2 uur dalen een toffe ontdekking deed; 'Hé die nummers op trappen, wat zouden die betekenen?' Ons antwoord; 'Dit zullen toch niet het aantal trappen zijn die ons nog te wachten staan?'. Na trappen tellen, bleek dit inderdaad te kloppen. Nummer 9200 stond naast onze Teva'tjes... Maar er zat niets anders op, geen tuk tuk's op Adam's Peak! De laatste duizenden trappen waren puur op karakter, we moesten de pijn in onze benen echt verbijten, maar echte Petit Beurrekes om de 500 trappen hielden ons recht! Rond de middag bereikten we terug de voet van de berg, we konden terugkijken op een grensverleggende, maar onvergetelijk ervaring.
Op oudjaarsavond genoten we bij zonsondergang van een welverdiende Mojito op strand in Unawatuna. Na een heerlijk diner met onze medestudenten zetten we het nieuwe jaar goed in op het strand: veel vuurwerk, Lion in de hand, een prachtige sterrenhemel en met onze voeten in de zee.
Voor de eerste keer na twee maanden splitsten onze wegen; Sofie trok het land rond met Lieselotte en Bie en Astrid nam nog even vakantie aan het strand en bezocht de stageplaats van medestudenten.
Na onze vakantie trokken we terug naar ons huisje in Matara, waar we nog even moesten herstellen. Sofie haar lichaam was helemaal uitgeput door het negeren van haar bacteriële infectie op de darmen. Astrid moest er verschillende ziekenhuizen bezoeken om de zee-egelpinnen uit haar voeten te laten verwijderen, die had ze opgelopen door via de rotsen uit de zee te komen. Uiteindelijk gezond en wel vertrokken we naar onze kindjes in Banagala, waar we konden meegenieten van een groot hindoeïstisch feest. Tijdens deze gebeurtenis vierden ze de overgave van een jonge gast aan de god Arogera, gevolgd door veel gedans, een lekkere maaltijd en een offertocht door de theeplantage.
Vorige week hebben we ons visum verlengd om niet illegaal om het land te verblijven, gevold door een meditatie in Kiriwaka. Vanaf nu kunnen jullie op jullie twee oren slapen, want tijdens deze boeddhistische meditatie ging het erom om de mensen die je nauw aan het hart liggen, het beste toe te wensen!
Dit weekend trokken we samen met de andere naar Negombo beach, we huurden een bungalowtje op het strand. Dit zorgde ervoor dat we in de voormiddag met zicht op zee voor school konden werken en in de namiddag was er tijd voor een frisse duik in de zee! Heel toevallig waren er hier op het strand de preselecties voor de Olympische Beachvolley van het continent Azië bezig. Dit zorgde voor een zalige sfeer, we supporteren voor de Sri Lankaanse ploegen, Sofie, Anne en Evelien haalden door hun enthousiast supporteren zelfs de Sri Lankaanse tv en versierden de spelers hun volleybaltruitje! De afterparty met het Sri Lankaans team, zorgde voor een gezellige afsluiter van ons weekendje aan Negombo Beach.
Volgende weken vliegen we terug in de stage, we kijken ernaar uit om bij de mannekes nog eens het beste van onszelf te geven!! Astrid kijkt ook al uit naar haar bezoek, binnenkort veel Marinussen in Sri Lanka!
Best griezeling, we zitten al bijna in de helft van ons avontuur; we gaan er nog met volle teugen genieten en proberen de kindjes en de ouderen nog een zalige tijd te bezorgen!
Steeds warmere en warmere kussen vanuit het zuidelijkste puntje van Sri Lanka!
Sofie en Astrid
P.s.: Vergeet geen kijkje te nemen bij de foto's van ons verhaal! https://picasaweb.google.com/105084129555613315397/
Bakken in december
Hallo lieve vrienden en familie,
Het werd weer hoog tijd om jullie op de hoogte te brengen van ons Sri Lankaans avontuur!
We hebben de decembermaand goed ingezet met ons eerste feestje in Colombo, samen met Anneleen en een Australische vriendin Cushla. Zij leidde ons naar de leuke plekjes in de stad. Dit zorgde ervoor dat we niet moesten overnachten, maar konden doorfeesten tot de eerste bus terug naar Matara vertrok.
Deze maand kregen we bezoek van onze stagebegeleidsters Kris en Leen. Het ontmoetingsweekend in Kandy met hen en onze medestudenten werd een interessant en gezellig weekend. We bezochten samen de Botanische tuin en de stageplaatsen van onze medestudenten. Daarna trokken we met ons tweetjes terug naar Matara en dit niet zoals altijd in de 8 uur durende bus, maar met de trein. Dit was een unieke ervaring; genieten van de adembenemende uitzichten terwijl je kan uitwaaien in de open deuren!
Daarna was het aan ons de beurt om Kris en Leen onze stageplaatsen te laten zien. Onze eerste indrukken werden door hen bevestigd, ze moesten ook enkele keren slikken bij het zien van de situaties. Maar vanaf we ze lieten kennis maken met kindjes in de schooltjes, waren ze al snel vertederd door deze schatten. De ongerepte natuur in de theeplantages zorgde voor de ideale sfeer om onze stage gesprekken te voeren, die heel positief waren :).
In de schooltjes worden onze doelen steeds concreter, we hebben al een hele planning opgemaakt rond de opstart van onze boerderijtjes en de Engelse lessen werpen ook hun vruchten af. Voor het elderly home zijn de stoffen reeds gekocht om alle vrouwen te voorzien van een nieuw kleedje.
We proberen deze vrouwen fit te houden door onze dag te beginnen met een stevige portie dans op Barbiegirl of de Marie Louise, dit vinden ze steeds geweldig! Pathe kurana (kleuren), blijft ook een geliefde activiteit. We zullen het elderly home vanaf januari iets minder bezoeken omdat we ons meer moeten concentreren op de schooltjes en om onze bachelorproeven tot een goed einde te brengen. Zo zullen we ook meer kunnen bereiken met de kindjes.
In Banagala merken we al een verschil, de kinderen gaan er echt op vooruit. Onze spelletjes rond het alfabet en de nummers hebben hier zeker bij geholpen, vol enthousiasme lopen ze op hun blote voeten over de kiezeltjes om als eerste de juiste letter of het juiste cijfer te grijpen. Zelf leren we ook heel wat bij van onze kindjes en hun omgeving, zopas mochten we deelnemen aan een Hindoeïstisch festival in de theeplantage. Dit was een gezellige bijeenkomst waar we ook de rest van de gezinnetjes mochten leren kennen. De andere avonden in Banagala genieten we van de rust die de omgeving biedt, samen de dag overlopen met een verse kokosnoot met zicht op de vallei en de daarbij horende natuurgeluiden.
Zoals jullie merken, vliegen de weken hier voorbij en er staat nog heel wat op het programma. Morgen trekken we met het gezin Kulatunga naar Yala National Park, waar we drie dagen mogen verblijven in een bungalow, midden in de jungle. We zijn benieuwd welke wilde beesten onze weg zullen kruisen. We kijken ook al uit naar de aankomst van Bie en Lieselotte, het zal voor ons een zwoele kerst worden dit jaar :). Daarna nemen we onze rugzak en trekken we de bergen in. 2012 zetten we in samen met hen en onze medestudenten, dit met een échte beachparty in Unawatuna.
We wensen jullie allen prettige kerstdagen en alvast drie dikke kussen voor het nieuwe jaar!
X X X
Hier de link naar de foto's die ons verhaal meer kleur zullen geven.
https://picasaweb.google.com/105084129555613315397
Voor de geïnteresseerden ons adres:
Brown's Hill 3/1
81000 Matara
Sri Lanka
Goodmorning teacher!
Hallo thuisfront!
Onze eerste maand zit er bijna op dus dringend tijd voor nieuwe blogavonturen.
Twee weken geleden trokken we na een dagje surfen naar Kandy. Daar was het op vrijdagavond een blij weerzien met de anderen. Tijdens een westers etentje met de nodige frietjes, keuvelden we gezellig bij. De volgende dag stond in thema van olifanten, zo hebben we een tochtje op een olifant gemaakt en hen een wasbeurt gegeven. Daarna werden we overrompeld door een stoet van olifanten door de straat op weg naar hun eetplaats. Deze uitstap was zeker het acht uur heen en acht uur terug reizen waard!
Het hoogtepunt van de laatste twee weken was onze stage in Banagala. We verloren ons hart aan zowel de superlieve, enthousiaste kindjes, de adembenemende natuur en de gastvrije leerkracht.
Het viel ons meteen op dat de sfeer hier, in vergelijking met Morawaka, veel gemoedelijker is. We denken dat dit te danken is aan Nishani, een gemotiveerde, zwangere leerkracht van 32 jaar. Dat zij Engels spreekt maakt het voor ons een stuk aangenamer, de samenwerking loopt hierdoor veel vlotter.
In Banagala begint de dag steeds met een ontbijtje op ons terras met een prachtig uitzicht. Van hieruit zien we de kindjes vanuit de bergen naar ons toe wandelen, van ver in het dal horen we:
‘GOODMORNING TEACHERS!'. Zo kan onze dag al niet meer stuk.
Na de ochtenddans, de Hockey Pocky, begint onze wandeling naar het schooltje dat hoger gelegen is. Hierbij laten onze kindjes maar al te graag hun omgeving zien. Zo aten we al enkele bloemetjes en
maakten we kennis met het assortiment aan fruitbomen.
Het lesgeven verloopt erg vlot, we wisselen het werken af met spelletjes waarin ze hun leerstof oefenen. Het spelletje vlaggenroof was erg populair bij het inoefenen van de cijfers. 's Middags zijn we steeds verbaasd wanneer we ons derde bord rijst naar binnen spelen, het zijn steeds heel leuke, maar goed gevulde schooldagen.
Na een aantal racekes terug naar huis, roepen ze ons nog ‘BYEBYE' toe tot ze weer in het dal verdwenen zijn. 's Avonds kruipen we letterlijk in onze nest, slapen op een matras van stro, dat is ook eens iets anders ;)
Dit weekend begon vrijdag redelijk hectisch door de cycloon die het zuiden van het land trof. We schrokken wel even toen er enkele bomen in onze voortuin omvielen. Het werd al snel duidelijk dat het aangewezen was om binnen te blijven, zonder elektriciteit en water viel er wel niet veel te beleven. Zowel wij als de bevolking werden door de storm verrast, daar hij niet voorspeld was. We beseffen dat we geluk hebben gehad en staan toch even stil bij de slachtoffers en de nog steeds vermiste vissers.
Doordat de storm na vrijdag is gaan liggen, konden de anderen ons toch nog bezoeken in Matara. Dit werd alweer een gezellig weekend samen, gevuld met spaghetti, surfen en een Sri Lankaanse ‘Diner Dance' georganiseerd door de Lions club van Matara.
Een nieuwe stageweek is nog maar pas begonnen en we hebben al wilde plannen in ons achterhoofd om het schooltje in Morawaka een serieuze boost te geven. We hopen hierbij de nodige steun te krijgen
van Kumari zodat we deze plannen kunnen verwezenlijken.
Zoals jullie lezen hebben wij er samen al heel wat zotte avontuurtjes opzitten, we zijn blij dat we deze samen kunnen trotseren want de Marinus en den Boons zijn een stevig team.
Dikke smakken vanuit de tropische theeplantage en oh ja, we hopen stiekem dat de Sint ook in Sri Lanka passeert ;)
Hier nog eens de juiste link naar onze fotoalbums, met nieuwe foto's! https://picasaweb.google.com/105084129555613315397
Ontdekkingsweek
Ayubowan!
Wat een week! Deze blog zal niet te vergelijken zijn met de vorige. We zijn van het ene uiterste naar het andere gegaan. Zondagavond werden we ontvangen door Kumari. Zij is het hoofd van de theeplantages, het Eldery home en andere projecten, kortom, een harde zakenvrouw met het hart op de juiste plaats, ze neemt het op voor de problematiek van de arme gezinnen in de theeplantages.
Deze week was voor ons een ontdekkingsweek. Ze begon zondag in Matara onze thuisbasis, met choquerende verhalen van Kumari over de gezinnen in de theeplantages. We moesten al een paar keer slikken en werden deze week zelf geconfronteerd met deze realiteit.
Op maandag bezochten we onze 1ste stageplaats in Morawaka, hier gaf Kumari ons een korte rondleiding. In de theefabriek waren we onder de indruk van de schrijnende omstandigheden waarin deze mensen moeten werken. Een jonge gast van 16 viel ons onmiddellijk op, die zware arbeid aan het verrichten was aan een oven. Zelf konden we er amper blijven staan van de hitte.
Rond half vier kwamen alle vrouwen terug van de theeplantages met een zak van 25 kg vol met theebladeren op hun hoofd. Deze werden dan gewogen, wanneer ze niet aan 25 kg komen, krijgen ze geen loon. Hierna drinken de vrouwen samen een kopje thee, er heerste een gezellige sfeer, we waren ontroerd door hun optimisme.
We gaven deze week ook voor de eerste keer les in het schooltje in Morawaka. Wij als leerkracht schrokken van de weinige structuur die hier aanwezig is binnen het lesgeven. Wel was er een zekere structuur in de dagindeling, hierin kwamen veel religieuze aspecten aan bod, zoals het half uur durendeochtendgebed :-). Hoewel dit nu nog Chinees lijkt voor ons, zijn we ervan overtuigd dit na 6 maanden uit volle borst mee te kunnen zingen.
Dinsdag onmiddellijk een vuurdoop, de leerkracht kon die dag niet komen, waardoor we een hele dag de kindjes voor ons hadden. Dit was een hele uitdaging omdat de leeftijd van de 20 leerlingen schommelt tussen de 4 en 14 jaar. De kindjes zijn echte schatten, hierdoor werd onze inzet en enthousiasme meer dan beloond, we kijken al uit naar maandag!
Op woensdag bezochten we kort onze 2de stageplaats Banagala. Hier werden we overdonderd door de prachtige natuur, door onze verbazing zijn we vergeten foto's te nemen. Wat we wel al hebben mogen ervaren zijn de bloedzuigers! Ons verblijf in Banagala is veel meer back to basics, een klein betonnen huisje met bedden van stro, maar een adembenemend zicht over heel de vallei. In Morawaka slapen we in een groot huis waar ook Kumari verblijft.
Donderdag keerden we terug naar ons stekje in Matara, waar we elk weekend zullen verblijven. Dit deed echt deugd om even terug onze westerse batterijen op te laden. Spaghetti stond al direct op het menu, dit smaakte enorm na elke dag drie keer rijst te eten, ja je leest dit goed: 's morgens, 's middags én 's avonds rijst!
We hebben ons stekje is goed onder handen genomen en voelen ons hier nu al helemaal thuis. (Misschien heeft ons prachtig roos muskietennet hier ook wel mee te maken ;-)) We maakten ons eerste uitstapje naar Dondra, een kleine mooie baai vol met vissersbootjes en nieuwsgierige Sri Lankanen in de zee. We worden hier dan ook steeds enorm bekeken omdat we de enige blonde grieten zijn in minstens 50 km omtrek
Gisteren bezochten we onze 3de en laatste stageplaats, het Eldery home, waar we een half dagje in de week activiteiten zullen organiseren met de gehandicapte vrouwen. Weer even slikken, maar al snel vertederd door hun charmante en open houding.
Wat staat er dit weekend nog op de planning? Vandaag gaan we de lesjes voorbereiden voor volgende week in Morawaka en de activiteiten die we 's avonds met de jongeren zullen doen. Gevolgd door de nodige inkopen.
Zondag gaan we op zoek naar een surf plek, hier hopen begeleiding te krijgen van Shaan, een jonge toffe uitbater van een plaatselijk barretje op het strand. Hierdoor zullen we er maandag weer volledig kunnen invliegen met onze kindjes. We zijn benieuwd wat ons allemaal nog te wachten staat!
Veel liefs vanuit Matara,
Sofie en Astrid
P.S.: Ook groetjes van de apen, de slangen, de twee meter grote salamander, de kakkerlak enzovoort! ;-)
Link foto's: https://picasaweb.google.com/105084129555613315397/Ontdekkinsweek?authkey=Gv1sRgCL-Z5-z93JKL-AE#